Trans Syberian Dag 23 Zondag 7-9-'08 Beijing

23 Zondag 7-9-’08 Beijing De Verboden Stad, Hutongs en de avondmarkt

Jelle, José en ik vertrokken al vroeg richting het plein van de Hemelse Vrede en de Verboden Stad. Het regende, dat het goot, en meteen stond er al een paraplu verkopertje voor ons neus. Voor 1 $ liep je droog. Jelle bracht ons er heen. Het was een heel groot plein met grote gebouwen er om heen, iedereen liep met een paraplu. Door ondergrondse wegen werden we naar de Verboden Stad geleid. Wel natuurlijk weer een security check.
We spraken om 7 uur met Jelle in het hotel af voor ons laatste diner in Beijing. José en ik namen een sound gids, waar ook een plattegrond bij zat. De rest van de groep waren allemaal hun eigen weg gegaan. Shopping of op zoek naar een ondergrondse stad. Wij lieten ons leiden door onze onzichtbare, perfect Nederlands sprekende, gids. Van het ene paleis naar het volgende paleis, waarbij we ons onderhand probeerden voor te stellen hoe het ooit was geweest, toen het nog bewoond was. De film ,,The last Emperor,, was hier op genomen, en gaf een goed tijdsbeeld. Na # 2 uur wandelen en kijken, konden we geen paleis meer zien, en we wilden weer naar het hotel. Net toen we stonden te bedenken, welke kant we uit moesten lopen, kwam er man naar ons toe en vroeg, of we met een riksja naar ons hotel wilden. Ja, dat wilden we wel. Op de een of andere manier had hij het over de Hutongs, ook laten zien en zei, dat het 50 Yuan kostte. Ok zeiden we. We moesten daar wel 3 minuten naar zijn riksja voor lopen. Nu ja, die 3 minuten werden 10 minuten, maar uiteindelijk toverde hij toch, zijn riksja onder een zijl vandaan. Een heel oud karkas, dat met rood fluweel bekleed was.
De Hutongs is een gedeelte van Beijing waar 700 jaar geleden de Mongolen woonden, het is ook een Mongools woord voor waterput. We kregen een heuse rondleiding met veel uitleg, en we mochten binnenkijken in de binnenplaatsen , waar verschillende families tezamen woonden.
Er was geen toilet bij, maar wel een keurig schoon openbaar toilet in de straat. Dat heeft iedere straat. De straatjes zijn smal, er kan net een auto doorheen, maar zo te zien is dat verboden. Je kunt aan de gebogen puntdaken en oude pannen zien, dat hun buurt al zo
oud was. We stopten bij een theehuis, waar we allerlei theesoorten moesten proeven. Dat was een heel ritueel en heel schoon, de kopjes werden telkens weer uitgekookt. Er stond een prachtig stuk hout als aanrecht, alias tafel om van te drinken. Er stond een glas met een handgemaakte theebal, die zich langzaam ontvouwde en openging, waaruit 2 rode bloemen omhoog kwamen, dat was de jasmijn thee. Hij verkocht ook bekers, die van voorstelling veranderde als je er heet water in gooide. Onze theeman kwam uit Zuid China, waar de theeplantages zijn. Toen werd het echt tijd om verder te gaan, en onze riksja rijder bracht ons naar de grote weg, waar hij kennelijk niet mocht rijden. Toen kwam het uur van de waarheid. Hij vroeg 200 Yuan, dat was wel iets meer dan 50, die hij gezegd had. José kreeg het tot 180 omlaag en had er ongetwijfeld nog meer af gekregen, maar ik was moe en wilde niet langer meer onderhandelen. Het was erg leuk geweest, en ik wilde nog winkelen. Dus Ok, hij was zeer gelukkig, José iets minder, ze had ook best gelijk, maar ik vond het zonde van mijn tijd, nog langer te onderhandelen. Gauw onze spulletjes in het hotel gedropt, en ons kleine winkelstraatje in, waar we eerst iets gegeten hebben. Dat was niet zo makkelijk te bestellen als niemand Engels spreekt. Maar aan de hand van plaatjes vonden we toch voor ons allebei iets lekkers. Daarna gingen we inkopen doen. Ik kocht een nieuwe weekend tas met wieltjes, mijn oude Foxtas, die op 2 plaatsen gescheurd was kon ik nu weggooien. Ik wilde ook nog Chinese Muziek. Ik vroeg in een soort antiek winkeltje waar ik dat kon kopen, hij had dat niet, maar kon wel zorgen dat hij dat voor mij binnen 5 minuten zou hebben. Onderhand kochten we in een andere winkel weer wat kleine dingen. En zowaar, hij had de cd al en precies degene die ik wilde hebben. Ik heb van hem een foto voor zijn winkel gemaakt, en hij weer een van ons. We hebben nog e-mail adressen uitgewisseld. Maar toen moesten we ons nog haasten, omdat we nog een uurtje voor het eten wilden rusten. Vanavond zouden we in een heel duur restaurant gaan eten van 2 verdiepingen. Wauw, wat een grote zaal met prachtige lampen. Weer kwam alles op het ronde draaiplateau. De eend werd voor ons neus op een apart tafeltje gesneden. Stukjes eend gaan op een dun pannenkoekje met wat saus en groente, dat opgevouwen werd en als een burito gegeten. We kregen er ook alleen maar stokjes bij, en we werden er al heel bedreven mee.
Na de maaltijd gingen we nog snel de avondmarkt over, waar alles wat loopt, kruipt, vliegt of zwemt op een stokje werd geprikt, gebakken en opgegeten. Ook fruit met een soort vloeibare
suiker er over, erg lekker, maar ook erg plakkerig. We waren nog net op tijd, want ze begonnen al in te pakken. Dat herinnerde ons eraan, dat we ook nog moesten inpakken. Met 2 taxi’s naar het hotel.
Morgen half zes op, en zeven uur vertrekken.