Trans Syberian Dag 14 Vrijdag 29-8-'08 derde dag Gobi Woestijn

14 Vrijdag 29-8-’08 Een regendag in het Gerkamp, derde dag in de Gobi Woestijn

Vanmorgen werd ook het raadsel onthuld. Het was iemand van de camping, die het dak had bedekt, waardoor het al gelekt had, nou ja, maar wel met heel veel lawaai. Het meest verbazing wekkend vond ik dat niemand mij had horen schreeuwen, terwijl ik het idee had, dat ik de hele camping wakker had geschreeuwd. In ieder geval nu met een parapluutje naar de douche cel, waar ik nog net tijd had om mijn haar te wassen.
Het ontbijt was in het restaurant, zoals altijd was het lekker met van alles erbij.
Het bleef regenen, maar we besloten toch naar de kloof te gaan voor een wandeling. Ik moest mijn tas nog halen, maar toen ik in mijn ger kwam, zat daar een mooie groene bidsprinkhaan. Snel een foto gemaakt en hem toch maar buiten gezet.
De bus stond al klaar, alle sporen waren al met water gevuld, maar onze chauffeur, een goeie voor Parijs – Dakar, had daar geen enkele moeite mee. Door het raam nam ik al een foto van de bergen, waar de damp van opsteeg. Het was wel 60km rijden, dus hobbel de bobbel. Twee weken geleden lag er nog een gletsjer, maar nu was alles gesmolten. We kwamen in een natuurpark. Gelukkig mochten we 10km verder rijden en van daar uit een wandeling door de kloof maken. Het was zo mooi, die verschillende kleuren en dan die zwarte rotsen, die er boven uit tornden. Ik liep wel met mijn parapluutje. Er groeiden verschillende kruiden en bloemen, die heerlijk roken. We zagen kleine prairiehondjes, in mijn ogen waren het gewoon marmotten, of familie daarvan, wel heel schattig.
De Duitse Djosers waren ons net voor. Er stonden 2 paardjes waarvan de voorpoten aan de achterpoten vast waren gebonden, dat liep niet echt makkelijk, maar waarschijnlijk was dat ook de bedoeling. Zo konden ze niet weglopen.
Ik had nu niet direct de juiste schoenen aan, want het was er nogal glibberig, en mijn zolen waren helemaal glad. Maar het ging goed af en toe klauteren met handen, en voeten en heen en weer over het stroompje springen. Mijn schoenen en mijn voeten werden wel nat, maar ik had dit toch niet willen missen. Van Jelle mocht ik niet verder klauteren, hij was veel te bang, dat ik een been zou breken, maar ik wist zelf best wat ik kon, ik ging dus toch nog iets verder. De rest van onze groep kwam alweer terug en zo kon ik met hun weer terug klauteren. Na ander half uur en 6km gelopen te hebben, waren we weer bij de busjes, waar de chauffeur in een mooie Mongoolse jas stond. Toen we weer terug reden stond er alweer veel meer water en werd het rijden ook moeilijker. Maar we kwamen behouden aan, en meteen het restaurant ingedoken voor de lunch. Na eerst droge sokken gehaald te hebben. Daarna kwam de vraag wat doen we? Rijden we weg en later de tentjes opzetten, maar toen kwam het bericht, dat er al een busje in de modder was blijven steken, en er werd besloten dat we nog een nacht in het Gerkamp zouden blijven. Omdat dat buiten het arrangement viel, moesten we 15$ per persoon betalen. Ik was allang blij, want in de regen en de modder een tentje opzetten is niets voor mij. Ieder zocht daarna zijn eigen ger op. Eerst vertelde Uyanka nog over de geschiedenis van Mongolië, maar ik zat te ver af, om het goed te kunnen volgen, bovendien was ik ook een beetje rozig. In mijn ger heb ik mijn mobieltje maar eens goed uitgeprobeerd, wat ik daar allemaal mee kon doen en dat is heel veel. Ik had nog net tijd om het een en ander te wassen voor we met het diner begonnen. Het was weer prima, door onze eigen Zocra klaar gemaakt. Nog even gezellig nagetafeld. Maar morgen weer om 6 uur op, want om 7 uur is het ontbijt.

Isabel