Dag 21 Vrijdag 5-9-’08 In de trein naar Beijing

Dag 21 Vrijdag 5-9-’08 In de trein naar Beijing

Bij zevenen werd ik wakker, en ben me maar meteen bij het toilet gaan wassen en opmaken Nu was het nog rustig, zodat ik bijtijds klaar zou zijn. De restauratie was nu 8 wagons verder, dat werd een hele wandeling. Ik kon nog net bij een tafeltje aanschuiven. Hier hoorde ik, dat er ook nog een speciale trein was, vanuit Moskou naar Beijing, die alleen voor toeristen was, heel lux en ook duurder. Het ontbijt bestond uit 2 boterhammen roerei en jam.
Voor de lunch liepen Kees en ik enthousiast naar binnen, het zag er allemaal heerlijk uit, maar dat was voor een andere groep, en wij moesten het met 2 boxjes take-away doen. Dat was ook heerlijk. We wennen al aan het eten met 2 stokjes.
Jelle toverde ineens een fles champagne tevoorschijn met kartonnen bekertjes, We hadden immers bijna ons doel bereikt. En daar moest op geproost worden!
Alles ingepakt want Beijing kwam in zicht. Wat een mensen massa op het station. Onze gids was er ook niet, hoe we ook wachtten, maar wel die voor de Duitse Djosers. Daar werd overleg mee gepleegd. We konden met hun bus meerijden, want we zaten in het zelfde hotel. Een mooi hotel ,, King's Joy hotel Beijing,, Bovendien was het niet te ver van het Plein van de Hemelse Vrede.
Snel gedoucht en mijn haar gewassen, en eindelijk weer eens een jurk aangetrokken, want we gingen eten, en naar een voorstelling van Chinese acrobatiek.
Het eten was geweldig, alles kwam op tafel, en je kon van alles nemen. Daarna deden we in de zelfde straat inkopen voor het ontbijt van morgen, omdat we vroeg naar de muur zouden vertrekken. Met 2 taxi’s reden we naar het theater, waarbij we de halve stad doorkruisten. Wat een wereldstad, daar was New York niets bij. Ook het gebouw van de Nederlandse architect Rem Koolhaas, het futuristisch ogende CCTV hoofdkantoor konden we bewonderen.
De acrobatiek uitvoering was prachtig, die mooie kostuums en ook de mooie jongens, die wel leken te vliegen, het was ongelooflijk goed. Toen we weer thuiskwamen en ik uit het raam keek, dacht ik een soort bordeel te zien, met meisjes voor de ramen. Ik wist het niet, maar later bleek het een onderdak voor het personeel te zijn. Nog even geschreven en daarna heerlijk tot half zes geslapen.