7 Vrijdag 22-8-’08 Irkutsk

Gisteravond maakte de trein veel meer lawaai dan gewoonlijk. Het leek wel of twee wagons aldoor op elkaar botste, en ik kon niet inslapen dan pas veel later, en om vijf uur was ik al weer wakker. Toch maar tot half zeven blijven liggen, en toen maar gaan rommelen. Alles vast klaar leggen, pilletjes innemen, dekens opvouwen, en ontbijten met brood worst en thee. ’t Kleine meisje stapte eerder uit en kwam nog even afscheid nemen. Toen was het ook voor ons tijd, Irkutsk here we come. Daar stond Anna, een blond Russisch meisje, die onze plaatselijke hulp was, al te wachten. Met een kleine bus werden we naar een groot hotel gebracht. Om 1 uur spraken José, Jelle en ik af om de stad in te gaan. We hadden net genoeg tijd om ons een beetje op te frissen. Ik was best moe, maar dorst niet te gaan liggen, dan zou ik misschien in slaap vallen. Dus wandelde ik mee. We zagen veel oude houten huizen die zowat in elkaar stortten, jammer hoor. Eens moesten die prachtig zijn geweest. Daar tussen stonden weer groten stenen gebouwen. Gelukkig hadden we allemaal een beetje honger, ik wilde een espresso met een stuk taart, en zij een pizza. Mijn arme benen, vier dagen alleen maar heen en weer gelopen tussen de restauratie wagen en onze coupé, en nu zomaar een hele wandeling. Ze protesteerden dan ook wel. We liepen een warenhuis binnen, dat net als in Maleisië uit allemaal kleine winkeltjes bestond.
Op de terugweg kwamen we wel vier bruidjes tegen, en een hele lange witte limousine.
Een heel plein vol met vlaggen zwaaiende jongeren, die van een sport federatie waren of een politieke partij, dat was mij niet helemaal duidelijk, hoewel ik wel een mooi blaadje kreeg waar een heleboel opstond, in het Russisch. De Russische vlag heeft de zelfde kleuren als de Nederlandse vlag, alleen een andere volgorde, wit blauw rood.
We liepen nog een stuk langs de rivier, en kwamen zo weer vlak bij ons hotel uit. Toen wilde ik alleen nog maar slapen. Tot zeven uur had ik de tijd, want dan gingen we eten. Onze twee stelletjes hadden we niet meer gezien, die waren ook blij, dat ze weer eens alleen met elkaar konden zijn.
Ik heb heerlijk ander half uur geslapen. Maar toen moesten we weer lopen om een restaurant te vinden. Jelle wist wel iets, het was een heel leuk restaurant, één probleempje, de kaart was alleen in het Russisch. Gelukkig brachten de kopie’s die Jelle gemaakt had, van allerlei Russische gerechten, uitkomst, en konden we iets bestellen. Ook het tafeltje naast ons, waar Fransen zaten, werd daarmee geholpen. Het was allemaal erg lekker.
Toen we weer naar huis wandelden, kwamen we langs drie etalages, waar in iedere etalage een beeldschoon meisje in luchtige kleding met veel goud en glitter stond te dansen. Ze deden dat heel leuk, maar we zijn toch maar niet naar binnen gegaan. Daarna kwamen we bij het plein aan de rivier, waar nu een waterorgel te zien was, fonteinen van water in verschillende kleuren. Het was niet meer zo koud als vanmorgen, maar wel fris. In het hotel waren ook allemaal pooltafels, waar druk gebruikt van werd gemaakt, maar wij gingen naar onze kamers, morgen negen uur ontbijt.