Dag 12 Woensdag 27-8-'08 Op weg in de Gobi Woestijn

12 Woesdag 27-8-’08 Op weg in de Gobi Woestijn

We vertrokken vroeg, en kwamen al snel buiten de stad, meteen zagen we verschillende Gers ( Mongoolse ronde tenten van hout en vilt) iedere Ger stond binnen een omheining van houten planken. Maar we zagen ook de mooiste roofvogels, een vosje, kleine muisjes, die snel hun holletje indoken. Het hobbelde behoorlijk. Met mijn kussentje achter mijn hoofd, viel ik aldoor in slaap, totdat we voor de lunch stopten, luxe hoor, tafels en stoeltjes kwamen te voorschijn. Een salade, gevolgd door soep, zoetige rijst met heerlijke stukjes vlees, en een mars of zoiets toe. Geweldig toch, thuis neem ik alleen een kopje koffie met een koekje. Wij stonden bij een soort meer, waar allerlei dieren kwamen drinken, hele kuddes geitjes, paarden, koeien en stieren. 1 Stier kwam recht op ons af, maar werd gelukkig door een cowboy weer naar de troep gedreven. Er liep ook een geitje aldoor heen en weer en blèrde heel hard, mamma waar ben je nou, die was echt zijn kudde kwijt. Erik en Nicolien hebben zich over hem ontfermd en hem een stuk verder met zijn familie verenigd.
Dan gingen we weer verder, hobbel de bobbel. Ik was blij dat ik mijn polsbandjes van de ANWB om had gedaan, anders was ik misschien ziek geworden.
Wij stopten bij een ruïne van een Budistisch klooster. Eerst naar boven geklauterd en alles wat er nog stond was een Dikke muur, dat kwam omdat de berg als natuurlijke wand was gebruikt. We klommen nog verder en van daar hadden we een prachtig uitzicht over de vlakte, eindeloos en verlaten. De Duitse Djosers kwamen ook kijken. Toen we weer wegreden stonden er best veel busjes bij elkaar. In eens kwam er een jeep aan rijden en sneed ons de weg af, er sprong een militair uit, die druk met zijn pistool zwaaide. De chauffeur en de Uyangka sprongen ook uit de auto, en er volgde een hevig twist gesprek, dat ik graag had willen vastleggen, maar daar ik niet in de gevangenis wilde komen noch met zijn pistool kennis wilde maken, heb ik dat maar niet gedaan. Wat bleek, er moest een soort belasting betaald worden, maar Uyangka zei dat hij dronken was. Maar eind goed al goed, er werd betaald en hij bood zowaar zijn verontschuldiging aan en groette ons daarna vriendelijk. Verder moesten we nog een flink stuk rijden.
We zouden op 1400 mtr. Hoogte de tenten opzetten, en daar ook eten. We moesten wel opschieten want het werd al donker. Alle tenten werden op ruime afstand van elkaar op gezet. Eigenlijk moesten we dat zelf doen, maar ik werd gelukkig geholpen, want ik had echt geen notie hoe dat ging. Het zijn goede en makkelijk op te zetten tentjes. Rondom ons waren overal grote keien, zodat iedereen zijn eigen toiletje kon uitzoeken. Mijn slaapzak, die ik van Djoser geleend had was met dons gevuld, er zaten wel 2 gaatjes in, waar het dons uitvloog. Het ene gaatje met een veiligheids speldje gesloten de andere met draad en naald, anders leek het wel of ik een kip had geslacht. Onderhand stond ons diner al op tafel. Frietjes met rundvlees, een salade vooraf, en nog wat pasta erbij. Er is ook een kokkin mee, en ze kan er echt wat van.
We gingen allemaal vroeg slapen, want de volgende morgen om 7 uur ontbijt en dan moeten de tenten alweer ingepakt zijn.
Vannacht werd ik om 1 uur wakker, en markeerde mijn grens tussen 2 tenten, net als een wolf, met een plasje. Er stonden zoveel sterren aan de hemel als ik nog nooit gezien had, maar het was wel fris, dus dook ik maar weer snel mijn tentje in. Ik hoorde wel nog een heel snel naderend, vreemd geluid. Ik dacht een grote bus of truc. Iedereen had dat gehoord. De een dacht dat het een motor was, de ander dacht een squad, maar het bleek een konvooi van grote trucs te zijn geweest, die onze plek passeerden.