9 Zondag 24-8-’08 Irkutsk trein naar Ulaan Bator Mongolië

Zoals gedacht, met het ontbijt werd het niets en met de kerk nog minder. Dat broodje wat ik gisteren in de nachtwinkel had gekocht, kwam nu goed van pas. Lekker in de zon samen met José op dat mooie plein van Alexander de Grote, heb ik dat opgegeten. Een klein meisje skeelerde heel fanatiek tussen de duiven door, en hele zwermen mussen kwamen op mijn kruimeltjes af. We wilden nog wat inkopen doen, dus gingen we op zoek naar een pincet en handdoekjes. Het kostte wel wat moeite, maar het lukte. Het leek wel of dat iedereen aan het winkelen was en de meeste zaken waren ook gewoon open.
Bij Fiësta neergestreken voor koffie, en pizza, en José nam pannenkoekjes. En wat later weer voor Sushi’s, daar zagen we Jelle ook weer, en later Nicolien en Erik. Om 7 uur zouden we weer in het hotel zijn, want om half acht kwam de bus om ons naar het station te brengen. Het was echt een ontspannen middagje. We stelden wel vast, dat vooral de jeugd er modern uitzag. Ook hier was de naaldhak mode al doorgedrongen.
Onze bagage ging in de ene bus en wij in de andere. Het was weer een grote drukte bij het station. Onze Russische gids, ja Anne, zorgde dat we bij de goede trein kwamen. Deze keer zaten de Hollandse groep en de Duitse Djoser groep in de zelfde wagon. De 4 singles in het ene compartimenten de 2 stellen in het andere, gezellig naast elkaar. Toen we allemaal geinstaleerd waren, nog iets gegeten en ons slaapklaar gemaakt.
Kees werd om 12 uur jarig, maar die sliep al met zijn ooglapje voor. Dat ging natuurlijk niet. Wij hadden balonnen gekocht, die door de buurtjes werden opgeblazen. En ja hoor, om klokslag 12 uur ging de deur open en onder luid, lang zal ie leven, werden de balonnen naar binnen gegooid. Nou Kees werd wel wakker hoor. Hij kreeg chocolade en wodka, wat allemaal meteen weer opging. Er hing zelfs een slinger. De buren protesteerden, Het is hier geen pub hoor, maar een trein. Maar daarna keerde de rust weer en kon iedereen gaan slapen.

Isabel