Dag 13 Donderdag 28-8-'08 Gobi Woestijn en de Ger camping

13 Donderdag 28-8-’08 Op weg in de Gobi Woestijn en de Ger Camping

Inderdaad was ik om 6 uur op, snel opgeschoten en spulletjes gepakt. Ik was natuurlijk wel weer een van de laatste, maar kreeg weer hulp, zodat ook ik op tijd aan het ontbijt zat. Aldoor weer lekker en voedzaam met gebakken worst, en gekookte eitjes, koffie of thee.
Dan werd alles weer ingeladen, en we waren weer op weg. Soms reden we gewoon dwars door het veld. De wegen waren eigenlijk gewoon maar sporen. Hier en daar zagen we skeletten van dieren als getuigen van het harde leven. (In de winter 40 graden onder 0).
We stopten bij een ruïne van een Budistisch klooster, dat door de Stalinisten was vernield. Hier zag je verschillende stijlen door elkaar, Chinees en Mongools. Er stond ook een ger, waar 3 kindjes uitkwamen. De kleinste alleen in een hemdje, ze bibberde wel een beetje. Er kwam een jong kameeltje bij, die beschermend achter de kinderen ging staan. Hij keek ons heel nadrukkelijk aan. Er kwamen nog 2 jongetjes bij, iedereen kreeg een snoepje en weg waren ze weer.
Er stond nog een gebouw, waar veel stenen uit waren gevallen, zo kon je goed zien hoe dat allemaal had gezeten. Verder rijdend kwamen we bij een kolen mijn, waar iedere Mongoolse inwoner, kolen voor eigen gebruik, van de berg mocht weghalen. Je kon de kool zo in de bergwand zien zitten.
We kwamen bij een dorp, met een school en winkeltjes, dat zag je eerst niet. In een flink huis zaten 4 verschillende winkeltjes, die van alles verkochten, een soort waren huis in het klein.
We maakten gelukkig wel korte stops tussendoor, waarbij we dan telkens iets bijzonders zagen, zoals een gekleurde hagedis of echte kamelen met 2 bulten. En dan was het weer tijd voor de lunch, waar ook de chauffeur aan meewerkte. Vandaag zou het een langere rit worden, dus veel tijd om te eten kregen we niet. Voor mij was dat wel eens lastig, want ik ben een langzame eetster.
Soms was er een plasstop, en in velden of wegen geen struik of steen te bekennen. Ik ging maar achter de auto zitten, en zei, wie kijkt moet een euro betalen. Sommige liepen mijlen ver om een plekje te vinden. Ja, en dan reed je later langs allemaal bosjes en struiken en zelfs een boomgaard, waar Kees in aanbidding voor een inderdaad hele mooie boom stond. Als je in de verte een auto of een busje zag rijden, hing er altijd een grote stofwolk achteraan. Wij waren af en toe ook het tweede busje kwijt, en dan werkte ook hun mobilofoon niet. Gelukkig vonden ze elkaar altijd weer terug. Het volgende oponthoud was bij de zandduinen. Hele hogen zandbergen, waar we natuurlijk bovenop moesten komen. De Duitsers kwamen er ook bij. Die konden we mooi van boven af bekijken. De 2 reisbegeleiders hadden ook zo hun onderonsje daar boven op die berg. Toen kwamen we bij onze slaapplaats, Het is net een camping, maar dan met gers inplaats van tenten, ieder kreeg een eigen ger, ik nr. 40. Zo schattig roze beschilderd. Onze maaltijd werd wel in het restaurant geserveerd. Dit maal met een glaasje wijn erbij. Daarna heerlijk mijn bedje ingedoken. Ik sliep heel snel, maar opeens hoorde ik mijn mobieltje en ik dacht dat het de wekker was. Ik sliep zo diep en was nog zo moe, dat ik naar het lichtknopje wankelde. Ik begreep niet, dat ik nog zo slaperig was, totdat ik de tijd zag, 1.45 Oh geen wonder dat ik nog zo moe was, ik dook snel mijn bed weer in. Maar het slapen lukte niet zo snel, ik lag net aan een filmpje te denken, waar een groot hert een man met een geweer aanviel. Toen er keihard tegen de tent werd gebonkt, ik dacht oh jee, een hert, dat wil naar binnen, die komt er dwars doorheen. Ik schreeuwde uit alle macht Héééé, hééééééééé’, toen scheerde er iets over het dak en bonkte het aan de andere kant. Ik schreeuwde:,, Ga weg, ga weg “, en toen was het voorbij. Ik zat trillend op de rand van mijn bed, en mijn hart bonkte in mijn keel. Ik dacht een mens die binnen wil komen maakt echt niet zoveel lawaai, dus moet het een groot beest geweest zijn.
Ik at wat nootjes en nam een slok water, en langzaam bekwam ik van de schrik. Wat het ook geweest was, ik had het weggejaagd, dat was zeker. Ik kon weer gaan slapen, wat ook goed lukte. De wekker liep 1 minuut nadat ik wakker werd af. Dat was 7 uur.

Isabel